Jose Saramago "Miasto ślepców"

Jose Saramago

'Miasto ślepców"

Przeczytałam tę książkę w 2009 roku. Wtedy odkryłam twórczość Jose Saramago. Następne były:
"O malarstwie i kaligrafii" oraz "Mały pamiętnik".

"Miasto ślepców" to trudna lektura. Napisana tak, że dialogi są w treści i ciężko je tam znaleźć bez dokładnego czytania. Nie przeszkadza to jednak, bo czyta się dobrze. W tym roku postanowiłam przeczytać to drugi raz. Znaleźć ciekawe cytaty i nie tylko.
W dzisiejszej rzeczywistości nie wszyscy zdecydują się na jej czytanie, ale warto po nią sięgnąć.

W kraju bez nazwy jest epidemia ślepoty. Pojawia się coraz więcej osób tracących wzrok. Zostają zamknięci w nieczynnym szpitalu psychiatrycznym. Przeżywają tam ciężkie chwile. Podobnie jak teraz na świecie, ale oni nie mogą nigdzie wyjść. Nic nie widzą i byłoby to dla nich niebezpieczne. Miasto ponosi straty, bo ludzie nagle tracą wzrok. W każdej chwili. Na przykład pilot podczas lotu ginie wraz z pasażerami, są wypadki samochodowe.
Treść jest smutna, skłaniająca do refleksji.




Cytaty

"Istnieje tysiąc powodów, dla których mózg może odmówić posłuszeństwa, wystarczy drobnostka i koniec, myśli są wtedy jak spóźniony gość, który zastaje zamknięte drzwi." (str. 29)

"Śmiercią też nikt się nie zaraża, a przecież wszyscy umieramy." (str. 42)

"Nasze oczy są czymś w rodzaju soczewek, obiektywów, a tak naprawdę na świat patrzy nasz mózg, obraz pojawia się w nim jak naświetlona błona fotograficzna i jeśli kanały się zatkają, to sytuacja jest podobna do tego, co dzieje się z gaźnikiem, kiedy paliwo nie dochodzi do silnika i samochód nie może ruszyć". (str.75)

"Nie można wymagać byśmy byli w stanie przewidzieć następstwa naszych czynów, wyobrażając sobie najpierw bezpośrednie, potem pośrednie i wreszcie wyimaginowane skutki życiowych decyzji. Nikt wówczas nie miałby odwagi ruszyć się z miejsca, do  którego przykułyby go wątpliwości". (str. 88)

"Uważam, że my nie oślepliśmy, lecz jesteśmy ślepi. Jesteśmy ślepcami, którzy widzą. Ślepcami, którzy patrzą i nie widzą". (str. 344)