Camilla Lackberg "Morderstwa i woń migdałów"

Camilla Lackberg

„Morderstwa i woń migdałów”

Liczba stron: 286

To siódma książka tej autorki, jaką przeczytałam. Do lektury zachęciło mnie to, że dzieło zawiera trzy nowele, krótką powieść oraz kurs pisania.

Nowele:

„Sen o Elizabeth”

Nudne od początku do końca. Występuje para bohaterów. Malin i jej mąż Lars. Śniła się jej tytułowa Elizabeth. Podobno utonęła, bo wypadła za burtę. Na końcu znowu miała sen.

„Kawiarnia Wdów”

Czyta się lepiej od pierwszej. Marianne była właścicielką tytułowej kawiarni. Przychodziły tam żony, których mężowie stosowali wobec nich przemoc domową.

„Elegancka śmierc”

Nudne. Nie pamiętam, o czym to było.

„Zamieć śnieżna i woń migdałów”

Bohaterami są członkowie rodziny. Między innymi dziadek, który jest bogaty. Ciągle ktoś chce od niego pieniędzy. Gdy okazuje się, że jest chory, to postanawia zemścić się na chytrej rodzinie. Dobrze się czyta i szybko. Warto dowiedzieć się, co zrobił dziadek.

Kobieta sukcesu – rozdział poświęcony karierze Camilli Lackberg

Autorka marzyła o pisaniu od najmłodszych lat. Pisała różne historie o krasnalach. Czytała kryminały Agaty Christie i nie tylko. Opisane są jej perypetie związane z tworzeniem powieści. Uczestniczyła w kursie pisania kryminałów. Wiedza pomogła jej, ale też zapał,chęć stworzenia czegoś ciekawego. Jej pierwszy tekst do książki „Księżniczka z lodu” został zaakceptowany przez wydawnictwo za pierwszym razem. Przedstawione są również fakty z życia prywatnego. Książka zawiera też zdjęcia. Polubiła taniec, gdy uczestniczyła w szwedzkiej edycji programu „Taniec z gwiazdami”. Nadal pisze dobre powieści czytane przez wiele osób.

Cytat:

„Najlepszą szkołą jest dla pisarza czytanie książek innych autorów”. ( str. 219)

Kurs pisania

Autorka opisuje tworzenie powieści krok po kroku. Pisanie dialogów, opisy bohaterów, napięcia i innych elementów powieści kryminalnych. Lubię czytać takie teksty również w sieci. Podobno każdy może napisać kryminał. Wystarczy mieć wyobraźnię, czas, chęć. Nie lubię słowa każdy, bo nie wszyscy umieją pisać. Jednak uważam, że próbować pisać można. Nie od razu Kraków zbudowano i może rzeczywiście ktoś wyćwiczy te umiejętności.

Warto sięgnąć po dzieło „Morderstwa i woń migdałów” z kilku powodów. Zawarte w nim nowele nie są ciekawe, ale jest dobra krótka powieść i wskazówki dotyczące pisania. Dzięki nudnym treściom wiadomo jak nie pisać.