Carlos Ruiz Zafon "Labirynt duchów"

Carlos Ruiz Zafon

„Labirynt duchów”

Ilość stron: 894

To ósma książka tego autora, jaką przeczytałam. Do lektury zachęciło mnie to, że podobało mi się większość poprzednich.

„Labirynt duchów” czyta się dobrze. Jednak dzieło mogłoby mieć mniej stron. Wtedy dalsze losy bohaterów byłyby szybciej ujawnione. Bez zbędnych opisów. Autor nadal ma wysoki poziom stylu pisania.

Bohaterów jest sporo w tej powieści. Pojawiają się różne pokolenia i ich przygody.

Polecam książkę fanom pisarza i nie tylko. Po lekturze mam ochotę przeczytać ponownie pozostałe.

Znalazłam bardzo wiele ciekawych cytatów, z których słynie ten pisarz.

Ich zapisanie to około 6000 znaków tekstu. Poniżej ujawnię trochę z listy.

„Kiedy już pogodziłem się z myślą, że nigdy mi się nie uda, zamek ustąpił, a z nim ustąpiły również masywne drzwi.” (str. 10)

„Człowiek powinien jednak odchodzić z tego świata, zabierając ze sobą jakiś mniejszy lub większy sekret.” (str. 25)

„Wszystko, co wydarza się w społeczeństwie, w życiu publicznym, jest inscenizacją, prezentacją tego, co staramy się przedstawić jako prawdę, chociaż wcale nią nie jest.” (str.216)

„Świat jest po prostu lustrem dla nas, którzy go kształtujemy, i jest li tylko taki, jakim go wszyscy, wspólnie, czynimy.” (str.263)

„Prawda jest umową, która pozwala, aby aby naiwni nie musieli współżyć x rzeczywistością.” (str.775)

„Opowieść to nieskończony labirynt słów, obrazów i duchów przywołanych po to, żeby wyjawić nam ukrytą prawdę o nas samych. Opowieść to w ostatecznym rozrachunku rozmowa tego, kto ją pisze, z tym, kto ją czyta, ale narrator może powiedzieć tylko tyle, na ile pozwoli mu jego warsztat, czytelnik tylko tyle, ile sam ma zapisane w duszy.” (str. 829)

Zachęcam do lektury, żeby poznać dalsze.